Interview met Marjo Heijkoop

Hey lieve lezer van Mels Day, De feestdagen special is in volle gang. Maar tussen alle lekkere recepten en mooie boeken in heb ik ook nog wat leuke andere content voor jou! Zo kan je vandaag genieten van een interview met Marjo Heijkoop aka Johanna Lime. Ze heeft geweldige boeken geschreven. Deze boeken zijn dan trouwens wel weer super leuk om kado te geven met de feestdagen.

Wie is Marjo Heijkoop.

Marjo Heijkoop en Dinie Boudestein schreven sinds 1 november 2011 samen fantasy-sciencefictionromans onder het gezamenlijke pseudoniem Johanna Lime. Boeken die zich afspelen in hun samen bedachte fantasywereld op andere planeten. Science fantasy. Dit werden de boeken Schimmenschuw en de trilogie De vergeten vloek, uitgegeven bij Zilverbron. Helaas overleed Dinie in 2018, waarna Marjo besloot alleen door te gaan met schrijven onder de naam Johanna Lime. Zij schreef trilogie Interplanetair en na een cursus over autobiografisch schrijven, ook een boek over twee eigenwijze vrouwen en twee aliens: De twaalfde Saturnusmaan. Johanna is nu bezig aan een zesdelige vervolgserie bij Zilverbron: Magische Alliantie. Ieder deel van deze serie speelt zich af op een andere planeet uit heer verbeeldingswereld. Er zijn steeds twee hoofdpersonages per twee delen, dus kun je zeggen dat er drie tweeluiken in de serie zullen zitten.

Behalve romans schrijft Johanna Lime ook korte verhalen. Deze verhalen, die veelal hebben meegedaan aan wedstrijden in het fantasy, sciencefiction en horror genre. Sommige korte verhalen zijn geschikt voor kinderen, sommige voor Young Adults, andere voor volwassenen. Ze werden door haar als e-Books uitgebracht op Smashwords, tegenwoordig onderdeel van Draft2Digital.

Ook werden er soms verhalen van haar opgenomen in verzamelbundels met meerdere auteurs. Bij de wedstrijd op Out of this World met thema De wens, won Johanna Lime de tweede prijs met haar verhaal: Een betoverende stem.

Johanna Lime is in 2025 tien jaar gepubliceerd auteur en ter gelegenheid hiervan heeft ze haar verhalen gebundeld. Ze zijn als zowel e-books als paperbacks vanaf 23 augustus 2025 te koop. In de toekomst hoopt Johanna meer van dit soort projecten te schrijven en nieuwe verhalenbundels uit te geven Ze is bijvoorbeeld al bezig aan een sprookjesbundel voor kinderen.

3 korte weetjes over Marjo.

Marjo houdt van kunstgeschiedenis, tekenen en schrijven. De mooiste schilderijen vindt ze die uit het surrealisme van Magritte en Dali. Ze is gefascineerd door de overeenkomsten tussen verschillende culturen verspreid over heel onze aarde, gedaan door Joseph Campbell. Zoals je zult verwachten komen de mooiste films en boeken voor haar uit het sciencefiction en fantasygenre.

Marjo heeft vijfentwintig jaar les gegeven aan kinderen in groep 3 van de basisschool en is ook lange tijd bezig geweest als intern begeleider. Ze heeft zich gespecialiseerd in remedial teaching en is opgeleid tot master practitioner neuro linguïstisch programmeren. Hoe kinderen leren lezen in groep 3 vindt ze een wonder om mee te maken. De snelheid waarmee het vaak ging was erg motiverend voor het werk.

Marjo en Dinie hebben samen een rondreis gemaakt door Australië, ze zagen hoe opalen gevonden werden, hoe de zon onderging bij Ayers Rock, bezochten een diorama over mythen van de Aboriginal bevolking, zaten in een onderzeeboot en keken naar het koraal van het grote barrièrerif, ze hebben koala’s geknuffeld en de kookaburra horen lachen. Een reis om nooit te vergeten en waar veel inspiratie vandaan gekomen is voor het schrijven van verhalen.

6 dingen je trots op bent.

Het debuut Schimmenschuw dat in 2015 werd uitgebracht. Het begin van de schrijfcarrière als Johanna Lime

Ik ben er trots op dat ik heb besloten om door te gaan met schrijven nadat Dinie in 2018 overleed. Ik denk dat zij het ook zo gewild had, dat Johanna Lime bleef voortbestaan.

Op het schrijven van mijn autobiografische boek De twaalfde Saturnusmaan. Daar heb ik een cursus voor gevolgd en het is een lekker licht boek geworden doordat ik er aliens in heb gebruikt die twee vrouwen aan een onderzoek onderwerpen. Daardoor kon ik van een afstand naar mezelf kijken en de nare dingen die mij in mijn leven waren overkomen relativeren en van me afschrijven. Er is een last van me afgevallen sinds ik dit boek heb uitgebracht, alsof ik dat verleden achter me heb gelaten, waardoor ik de ruimte kreeg om op een positievere manier de toekomst in te gaan.

Dat ik er voor mijn ouders en voor Dinie ben geweest in moeilijke tijden, voordat ze zijn gestorven. Het is nu wel heel stil zonder hen, maar ik hoef me geen verwijt te maken. Meer kon ik er niet aan doen om hen te helpen in de laatste jaren van hun leven.

Dat ik werd gevraagd om jurylid te worden voor de Waterloper Themawedstrijd. Ik vind dat belangrijk werk en weet dat ik zelf veel gehad heb aan de juryrapporten bij mijn wedstrijdverhalen. Ik wil graag mijn steentje bijdragen voor het genre.

Dat ik na tien jaar gepubliceerd auteur nog steeds de positieve kant van het schrijven zie en blijf volharden in wat ik het allerliefste van mijn leven wil doen: creatief bezig zijn met schrijven en tekenen. Verhalen de wereld in brengen. Het wordt helemaal mooi als lezers laten weten dat ze er iets aan gehad hebben.

3 dingen waar je niet zonder kan

Pen en papier

Mijn laptop

Contacten met lezers en schrijvers

Ik las al heel wat boeken van jouw hand. Maar volgens mij heb ik nog nooit gevraagd hoe je ooit bent begonnen met schrijven?

Ik ben begonnen met schrijven sinds ik schrijven leerde, misschien zelfs al vanaf het moment dat ik mijn eerste krabbels op papier zette. Volgens mij is het een heel natuurlijke eigenschap van mij om de wereld zo te maken dat het een plezierige omgeving was om er te vertoeven. Ik bouw mijn eigen werkelijkheid al vanaf het allereerste begin.

Woeste Water is je nieuwste boek. Wat kunnen we van dit verhaal verwachten?

Dit is een boek over Astar, een zwaanvismens van de waterplaneet Swanase. Tijdens een ramp met een grote vloedgolf werd het nest met zijn ei erop gevonden door zijn pleegmoeder. Sindsdien leeft hij bij haar en wordt hij opgeleid tot Water Wachter. Maar wat als zijn biologische ouders nog leven? Het is een zoektocht om zijn biologische ouders te vinden, waarbij hij in gevaarlijke situaties terechtkomt en een groot avontuur meemaakt.

Je schrijft in het bovennatuurlijke genre. Wat vind je zo leuk aan dit genre?

Ik vind het onderzoeken wat mogelijk is of wat zou kunnen zijn fascinerend. Dat is hoe ik het wil: met een open houding het leven tegemoet gaan en bedenken wat er allemaal nog meer kan. Als kind hoorde ik sprookjes, las ik boeken over een kuiken dat wilde zwemmen, over geheime plekjes die niemand wist te vinden, over spannende avonturen. Ik ging naar de Efteling en zag ik de Indische waterlelies. Ik bestudeerde van alles over onze wereld en het universum. Ik bedacht hoe het ook kon zijn. Wat als het nou eens zus of zo was? Wat als mythische wezens echt waren? Het geeft me de vrijheid om te zijn wie ik wil zijn.

Geloof je zelf dat er meer is dan de aarde alleen?

Dinie en ik bestudeerde astrologie, waardoor ik ervan overtuigd ben geraakt dat wat er in het universum in het groot gebeurt op de aarde en in de mensen ook gebeurt, maar dan in het klein. De Hermetische wet “zo boven, zo beneden”, dat wat je door een telescoop ziet of door een microscoop: alles houdt verband met elkaar. Als je dat geloof wilt noemen? Oké, doe dan maar. De dingen die ik om me heen zie gebeuren zijn geen toeval. De Hermetische wetten werken wel degelijk. En ja, ik vind het kortzichtig om te denken dat wij alleen zijn in zo’n enorm heelal. Hoe die aliens ar dat uitzien? Misschien kunnen we ze niet eens waarnemen en zitten ze of een heel andere frequentie dan wij. Alles is energie.

Je gaat regelmatig naar een leuk evenement met je boeken. Wat vind je zo leuk aan het ontmoeten van je lezers.

Het is geweldig fijn om gelijkgestemde mensen te ontmoeten die het niet gek vinden dat je verbeelding alle kanten uitgaat en dat je kunt genieten van fantasywezens, monsters, heksen, trollen, draken en wat al niet meer. Mensen die zich zo vereenzelvigen met personages uit films en boeken dat ze zich zelfs zo kleden. De sfeer op die festivals is lekker open, je mag zijn wie je bent of wie je wilt zijn. En natuurlijk is het geweldig om te horen wat ze van de verhalen vinden die je zelf geschreven hebt, dat ze vragen: ‘En wat gebeurt er nou met dat ei van die draak?’ Dat een lezer dat een keer vroeg heeft mij ertoe gezet om die vraag in een volgend boek te beantwoorden.

Ben je na het schrijven van al die boeken nog wel eens onzeker tijdens het schrijven?

Regelmatig. Bij het eerste boek ben je vooral enthousiast dat het lukt om het verhaal dat je wilt vertellen ook echt te schrijven. Dan leer je meer over vaardigheden en technieken. Je krijgt commentaar van anderen en redactie op je werk. Je ziet dat er veel verbeterd kan worden. Daar doe je je uiterste best voor, waardoor ik veel heb geleerd in tien jaar tijd. Het kritische stemmetje in mijn hoofd is er steeds weer en het remt me soms af. Maar dan is er die drang, die creatieve wil die een weg wil vinden. Daar trek ik me aan op. Het slechtst gaat het met me als ik afwijzingen krijg en het gevoel er niet bij te horen. Dat is een ding dat nooit helemaal zal verdwijnen, vrees ik.

Wat vind je het moeilijkste aan de weg van verhaal in je hoofd tot boek bij de lezer?

Vastlopen omdat iets in het verhaal niet logisch in elkaar zit, als het nog niet ver genoeg is doorgedacht. Dan moet ik daar een oplossing voor vinden. Die komt op de meest onverwachte momenten, maar het komt altijd. Mijn onderbewuste helpt me daarbij. Ineens weet ik het. En dan vloeit het weer, gelukkig! Daarna kan ik zo genieten als die oplossing precies blijkt te zijn wat het verhaal nodig had.

Welk personage uit een van je boeken vind je het meest interessant en waarom?

Dat is altijd het personage waar ik op dat moment over aan het schrijven ben. Ik denk omdat ik in het personage probeer te kruipen om het vanuit het juiste perspectief op te schrijven. Soms wissel ik wel van perspectief, maar het hoofdpersonage is toch het sterkst. Voor het verhaal waar ik nu aan bezig ben is dat Turian Attholred, hij is verslaafd geraakt aan zwarte magie en heeft een parasiet opgelopen. Wat ik ermee moet is een van die dingen waar ik nu al een poosje tegenaan loop. Ik wacht op de juiste inspiratie om door te kunnen schrijven aan dit manuscript.

Op welke plek schrijf je het liefst aan je verhalen?

Ik zit in de woonkamer aan de eettafel. Dat is eigenlijk mijn schrijftafel: Hij ligt vol met dingen die ik nodig heb voor het schrijven: Laptop, schriften, agenda, pennen, van alles en nog wat. Eten doe ik ergens anders wel, op de bank voor de tv als ik het nieuws kijk meestal.

Wat zou je nog graag zeggen tegen lezers dat ik nog niet gevraagd heb?

Als je ze nog niet hebt gelezen, probeer mijn boeken dan eens. Misschien word je er aangenaam door verrast (hoop ik zelf natuurlijk).

Super bedankt dat je mee wilde werken aan dit interview. Heb je genoten van dit interview laat dan een comment achter voor de auteur.

Liefs, Melanie