Ik ga mijn leven 180 graden veranderen in 2 jaar tijd.

Hey, lieve lezer van Mel’s Day, Vandaag is het weer tijd voor een meer persoonlijke blog. Jij als trouw lezer weet vast wel dat de afgelopen 3 jaar niet echt makkelijk zijn geweest voor mij. Er speelde wat dingen in de persoonlijke sferen met familie leden. Maar daarnaast ging mijn gezondheid in razend tempo achteruit. De artrose in mijn handen werd erger. De HMS zorgde voor meer luxaties en de fibromyalgie topte alles af. De afgelopen 3 jaar vechten; ik tegen mezelf en tegen mijn lichaam. Ik kon en wilde niet accepteren dat ik zo hard achteruit was gegaan. Maar lag daar nu net niet mijn valkuil? Doordat ik zo ongelooflijk streng voor mezelf was werd ik gefrustreerd op alles wat niet lukte of ging en vergat ik te leven. Ik vergat te kijken naar de dingen die nog wel konden. Van mijn positieve opgewekte zelf was steeds minder over. En ik kon ook maar niet wennen aan al het gewicht dat ik hierdoor was aangekomen. Maar begin van dit jaar besloot ik dat het tijd was voor verandering. Ik besloot nog een keer alles te laten onderzoeken en als daar niks anders uit kwam dan zou ik mijn beperkingen accepteren en het meeste uit het leven gaan halen. Tja, uiteindelijk waren daar de diagnoses fibromyalgie en artrose. Beide diagnoses waar je niet zoveel mee kan. Tijd dus om actie te ondernemen en weer te gaan leven. Tijd om mijn leven 180 graden te gaan veranderen. Ik geef mezelf hiervoor 2 jaar de tijd.

Waarom ik mezelf 2 jaar de tijd geef om te veranderen.

Dit heeft eigenlijk meerdere redenen. Begin deze maand ben ik begonnen aan het Cool Programma. Dit noemen ze ook wel een Gli traject. Dit traject duurt 2 jaar. Hierbij krijg je zowel persoonlijke begeleiding als thema dagen in een groep. Dit traject is bedoeld om mensen een gezonde levensstijl te geven. Het eerste jaar heb je alleen de gesprekken. Het tweede jaar krijg je medicatie om af te vallen. Ik wilde dit nooit, maar de reumatoloog legde mij uit dat het met mijn beperkingen plus de lichte ontstekingen in mijn lever heel moeilijk zou worden om het zelf te doen. En verandering begint bij erkennen dat je dingen misschien niet alleen kan, of dat je misschien ergens een hulpmiddel voor moet gebruiken.

Naast dat ik mee ga doen aan dit programma komt verandering in kleine stapjes. Ik wil mezelf dus niet te veel druk op leggen en zeggen binnen zoveel maanden is alles anders. Nee, ik wil de tijd nemen om te werken aan kleine stapjes en doelen. De tijd nemen om mezelf in te lezen over chronische pijn. Want eerlijk dat is wat fibromyalgie eigenlijk is. En helaas heb ik daarbij nog andere beperkingen en ben ik dus niet de makkelijkste persoon om te veranderen. Mijn cool coach noemt me een uitdaging. Maar hé een uitdaging ben ik nog nooit uit de weg gegaan. En dat gaan we nu dus ook niet doen.

Kleine stapjes brengen grote veranderingen.

Ik ben wel een realistisch persoon. Natuurlijk besef ik ook wel dat ik niet opeens geen pijn meer heb en 50 kilo ben afgevallen aan het einde van dit jaar. Maar door kleine stapjes te maken kan ik wel weer meer leven. Want als de pijn niet weg gaat moet je er toch mee leren dealen of je wil of niet. Dus heb ik samen met mijn begeleiding kleine doelen gemaakt voor deze maand. Doelen die voor een gezond iemand heel normaal zijn, maar die mij heel veel energie kosten. Toch wil ik niet opgeven, want het leven heeft zoveel moois te bieden.

Dus mijn kleine doelen voor deze maand zijn eigenlijk heel simpel.

• Elke dag 1 huishoudelijke taak doen. (Welke taak dat ligt eraan hoe ik me die dag voel. De ene dag kan dit de was zijn de andere dag kan dit beneden stofzuigen zijn)
• 5 dagen in de week koken. (Ja, ook dit staat erbij. Want hoewel ik koken leuk vindt kost dit mij momenteel ook heel veel kracht)
• 10 minuten per dag wandelen of op de crosstrainer
• 1 kopje thee met suiker, de rest zonder suiker
• Minimaal 1 hoofdstuk van een boek lezen.
• Ademhalingsoefeningen en nek stretch elke dag doen.
• 1 keer per week een maaltijd planning maken en de boodschappen doen.
• 1 liter water per dag drinken. Jup ik vergeet vaak te drinken door mijn ASS

Hoewel dit kleine doelen lijken, kost het toch moeite om het elke dag te halen. Maar tot nu toe heb ik deze week en dan tel ik vanaf vrijdag alles gehaald, dus daar ben ik wel trots op.

Nog wel een aantal afspraken op de planning.

Het is niet zo dat ik nu helemaal niet meer naar het ziekenhuis moet nee, ik heb zeker nog een aantal afspraken staan. O.a bij de gnatholoog en bij de cardioloog. Die laatste is voor een check-up omdat er hartfalen in de familie zit. Ik word elke 3 tot 5 jaar gecheckt. En zeker omdat ik het de laatste tijd vaker benauwd heb en meer vocht bij me voeten heb, vind ik dit heel belangrijk. Daarnaast heb ik gewoon nog elke week fysio, ga ik nog naar de logopediste en ben ik er nog lang niet.

Maar ik kan het weer van de positieve kant bekijken. Ik kan weer wat rust vinden om bijvoorbeeld een blog te typen en ook het lezen gaat langzaam weer beter. Ik schrijf deze blog ook als een steuntje in de rug. Want als ik het hardop zeg moet ik het wel doen! Ik hoop dat jullie me volop gaan steunen.

Heb jij iets dat je dit jaar graag zou willen veranderen?

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***