Persoonlijk: Overleven of leven.

Hey, lieve lezer van Mel’s Day, Regelmatig neem ik je mee om je een kijkje in mijn leven te geven. Ik laat de ups en de downs zien en vertel open en eerlijk over mijn beperkingen. De blog van vandaag heeft een beetje een filosofische achtergrond. Want toen ik laatst de youtube serie van Reuben Schmitz en zijn vriend Pim aan het kijken was. De serie waarin ze zonder geld naar 7 continenten willen reizen besefte ik het me weer. Leef ik eigenlijk wel op dit moment of sta ik toch weer in de overlevingsstand. Ik heb me dit al vaker afgevraagd, bijv. nadat ik op het kanaal van Yes theorie of Discover Connection filmpjes zag. Wat alle drie deze kanalen gemeen hebben is dat ze proberen hun dromen na te jagen en connecties te maken met vreemden. Deze jongens laten zich niet tegen houden door hun angsten of twijfels. Nee, ze gaan gewoon en doen.

Overleven of leven.

Steeds meer merk ik dan ook hoe de angst en mijn beperkingen mijn leven beheersen. Ik zeg vaker nee dan ja tegen uitjes gewoon omdat ik het niet aan durf. Ik vind het eng om buitenshuis te eten met mijn slikklachten, ik vind het eng om op drukke plekken te zijn, ik durf niet te reizen etc. Ik heb er dan weer minder last van om een connectie te maken. Over het algemeen ben ik een echte flapuit en durf ik iedereen wel makkelijk aan te spreken. Maar tja, daar heb je weinig aan als je door je angsten al die dingen niet doet.

Dus is het tijd om weer te gaan leven in plaats van te overleven. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Alhoewel er is eigenlijk maar een manier voor GA HET DOEN. Door dingen te doen leer je dat je angsten irreëel zijn. Maar iets doen waar je echt angst voor hebt, is niet zo makkelijk. Je krijgt het namelijk alleen al Spaans benauwd als je er aan denkt.

Kleine doelen zorgen voor grote stappen.

Tijd om dus toch weer wat kleine doelen voor mezelf te gaan stellen. Want hoe klein zo’n doel ook lijkt je kan er enorme grote stappen door zetten. Ik heb namelijk geen zin om later op mijn leven terug te kijken en te denken had ik maar. Ik ben inmiddels 41 dus het is tijd om weer te gaan leven en om stappen te zetten.

Doel 1:

Dingen die ik spannend vindt om te eten blijven eten. Tja, dat klinkt heel makkelijk, maar als je slikklachten hebt zoals ik dan is dit soms een hele opgave. Regelmatig voelt het alsof er iets in mijn keel blijft steken of krijg ik iets niet goed gekauwd. Het is dan heel makkelijk om in paniek te raken. Maar ik leer steeds meer en besef steeds vaker dat het alleen een gevoel is, omdat mijn nekspieren zo strak staan.

Niet echt een doel maar ik wil dus ook weer vaker lekker koken en genieten van het uitproberen van recepten.

Doel 2:

Weer vaker de deur uit gaan. Binnen zitten is een makkelijke coping, maar ik heb er niks aan. Dus ik wil weer vaker buiten lekker een wandeling maken, boodschappen doen toch een leuk uitje etc. Want ik kan me wel laten tegen houden door mijn angsten en vooral mijn beperkingen, maar deze verdwijnen helaas toch niet. Dus tja, dan maar me tijd iets beter verdelen en bijv. in de middag op bed liggen, maar in de ochtend iets leuks doen met Martijn. En misschien iets vaker een pijnstiller nemen wat ik liever niet doe.

Het uiteindelijke doel

Tja, dat is eigenlijk de grote vraag. Welk doel wil ik uiteindelijk bereiken. Wanneer krijg ik dat gevoel weer dat ik leef in plaats van dat ik overleef? Er zijn een aantal dingen die ik graag nog wil doen. Landen bezoeken als Amerika en Australië. Maar tja, als je al geen vliegtuig in durft hoe kom je er dan. Verder zou ik heel graag een roadtrip door Italië maken. Gewoon genieten van al het moois dat de wereld heeft. En leren om heerlijk Italiaans te koken. Ook wil ik graag een keer naar Noorwegen, Zweden etc. Maar in Nederland wil ik nog zoveel zien en doen. Ik hoop dat ik volgend jaar tegen jullie kan zeggen yes ik heb geleefd! Ik heb dingen gedaan die ik niet verwacht had etc.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***