Melsday vertelt: Hoe het is om te leven met angst.
Hey, lieve lezer van Mel’s Day. Regelmatig krijg ik te horen van mensen die geen angt kennen. Maar wat gebeurt er dan als je angst hebt of een paniekaanval krijgt. Ik kan het me zo moeilijk voorstellen. En dat snap ik. Want geld dat eigenlijk niet voor alles wat we doen en meemaken, dat iemand die niet hetzelfde meemaakt het nooit echt helemaal kan snappen. Maar goed voor de mensen die graag willen weten hoe het ongeveer voelt en wat er dan gebeurd zal ik hieronder een aantal situaties beschrijven die op mij van toepassing zijn. Let op angst is voor iedereen anders en iedereen beleefd het ook anders. Dus mijn paniekaanvallen zijn niet de paniekaanvallen van een ander. Maar ik hoop dat dit een beetje inzicht bied in wat er gebeurd.

Situatie 1 Angst dat ik stik.
Dit is denk ik gelijk een van mijn grootste angsten. Ik wil niet dood ik leef graag en mijn angst om te stikken is dan ook erg groot. Dit komt voort uit kaakgewricht problematiek die slikken voor mij moeilijker maakt dan voor gezonde mensen. Maar goed laat ik jullie meenemen naar gisterenavond. Ik ben alleen thuis tijdens het avondeten. Tussen de middag hebben we al warm gegeten, dus ik besluit een worstenbroodje met spek te nemen. Nu is een worstenbroodje zacht, maar de spek niet. Terwijl ik wat op mijn telefoon scroll eet ik mijn broodje, ik ben er met mijn gedachten dus niet helemaal bij. Opeens voel ik iets hards me keel in glijden.
Mijn eerste reactie is paniek. Ik ga stikken. Ik heb dat stukje worstenbrood doorgeslikt zonder te Kaauwen. Want op dat moment weet ik niet of ik wel gekauwd heb of niet omdat ik afgeleid was. Ik krijg het benauwd, mijn hart begint hart te kloppen en ik merk dat ik de controle over mezelf begin te verliezen. De meest grote doemscenario’s gaan door mijn hoofd. Ik krijg geen lucht, ik heb geen afscheid kunnen nemen etc. Een jaar geleden zou ik nu in paniek de spoedpost of mijn moeder bellen. Want ik kon zelf nooit uit de paniek komen.
Inmiddels heb ik geleerd hoe ik mijn paniek kan aanpakken. Dus ik begin mezelf realistische vragen te stellen. Hoe groot is de kans dat ik stik? Ik krijg nog adem dus kan ik dan stikken? Misschien was het gewoon een hard stukje spek wat pijn doet in je keel, want je weet dat je strakke keelspieren hebt en dus meer voelt in je keel. Dan begin ik al langzaam te beseffen hmm ik hap niet naar adem dus het zal wel meevallen. Ik neem een slokje drinken. Hé ik kan drinken dat kan niet als ik stik, ik neem een hapje eten hmm dat gaat ook dus ik stik niet. Ik wil me zuurstof halte meten wat in mijn hoofd hoor ik toch nog dat stemmetje je stikt. Maar mijn zuurstof meten is een veiligheidsnet en die mag ik niet gebruiken. Dus ik besluit dat ik sterk ben en dat niet nodig heb. Toch krijg ik mezelf niet rustig. Ik kuch behoorlijk en heb koude rillingen. Ik besluit om mezelf af te gaan leiden en wat te gaan kleuren. Na 15 minuten besef ik dat er niks is gebeurd en ik dus niet gestikt ben en is de paniek aanval voorbij.
Zonder medicatie en zonder hulp lijn wat echt een overwinning is voor mij. Toch ben ik uitgeput van deze aanval en komt er de rest van de avond niet veel meer uit mijn handen.
Door deze angst is uiteten gaan of eten met mensen erbij soms een hele uitdaging. Ga ik van huis zonder een flesje water, dan raak ik al in paniek. Want hoe moet ik dan slikken als ik in iets stik. Je kan jezelf voorstellen dat deze angst mijn leven behoorlijk beheerst. Ook al is de angst inmiddels stukken minder dan 2 jaar geleden.
Situatie 2 de angst dat ik naar het toilet moet.
Ik heb nogal een overgevoelige blaas en zeker in situaties die stress geven denk ik continu dat ik moet plassen. Erg vervelend want tja ik heb straatvrees gehad, dus als Martijn en ik ergens met de auto heen gaan vind ik dat soms nog steeds spannend. Of wat denk je van al die dokters afspraken waar je zenuwachtig voor kunt zijn. Ik ga dan ook meestal niet van huis voor ik op de route heb gekeken over benzinepompen langs de weg zitten waar ik naar de toilet kan.
Maar stel je voor je bent onderweg en je komt in de file en HELP je moet naar het toilet. Je kan je voorstellen hoeveel stress dat geeft. Zodra ik een file zie begin ik dan ook te hyperventileren en weet ik zeker dat ik moet plassen. Ik raak steeds meer in paniek. Meestal word ik dan erg stil en ga ik mijn handen bewegen. Ik kijk op de tomtom hoelang het nog is voor er een benzinepomp komt of we er af kunnen etc. Er zijn situaties geweest waarbij de tranen van angst letterlijk over mijn wangen liepen. Want hoe klein de kans ook is dat je in je broek plast, je wil het niet! En stel dat het gebeurd wat is dan het ergste dat er kan gebeuren?
Toch is dit een van de angsten waar ik nog het meeste mee struggel. Hoewel er echt al wel dagen zijn waarop ik de angst van me af kan zetten, zijn er zeker ook situaties waarbij de paniek alles over heersend wordt en mijn partner me zelfs niet meer rustig krijgt. Op zo’n moment gaat mijn partner ruzie met me zoeken. Ik hoor je denken wat raar hij moet je toch steunen, jullie staan in de file en jij raakt in paniek. Maar steunen dat hielp niet. En wat gebeurt er als je boos wordt? Juist die emotie gaat overheersen. Dus je bent boos en vergeet dat je angst hebt. Geen ideale situatie, maar wel de enige die op zo’n moment helpt.
Maar dit gebeurt ook op andere momenten. Zo werden pas bij onze huisartsenpost de toiletten verbouwd waardoor er geen toilet beschikbaar was voor patiënten. Op zo’n moment ga ik in vermijdingsmodus, ik had een afspraak bij de dokter, maar zegde hem af omdat ik niet durfde bang dat ik naar de toilet moest!
En zo zijn er best wel wat angsten in mijn leven. Ik heb een paniekstoornis en dat maakt het leven echt niet makkelijker. Maar ik heb er afgelopen jaar hard aangewerkt en ben alweer zoveel verder. Dat ik weer hoop en vertrouwen heb om 2026 in te gaan met minimale angsten.
Liefs, Melanie
*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***