Terugblikken en vooruit kijken.

Hey, lieve lezer van Mel’s Day, sorry dat ik jou als lezer een beetje heb verwaarloosd. Ik had allemaal leuke plannen voor december maar het leven besloot anders. En ik was even van de radar verdwenen. En eerlijk ik heb geen idee hoe het volgend jaar gaat lopen en wat ik nu eigenlijk met mijn blog wil gaan doen. Ik ga jullie in elk geval in deze blog mee terugnemen naar afgelopen jaar. Maar we gaan ook vooruit kijken naar 2025 waar ik aan de ene kant heel veel zin in heb. Maar van de andere kant weet ik ook dat dit een zwaar jaar gaat worden. Maar ook een jaar dat gaat zorgen voor enorm veel veranderingen. Maar daarover later in mijn blog meer.

Een terugblik naar 2024

Laten we beginnen met een korte terugblik naar 2024. Een jaar met een aantal grote overwinningen, maar vooral heel erg veel diepe dalen. Hoewel ik zelf vooral het eerste deel van het jaar heel sterk in me schoenen stond en me dus ook vol enthousiasme weer op mijn blog stortte. Was de eerste helft van het jaar voor een aantal van onze familieleden minder leuk. Achter de schermen gebeurde heel wat. We hadden wel een superleuk familie weekend dit jaar waar we enorm met zijn allen van hebben genoten.

In de tweede helft van het jaar merkte ik dat alles zijn tol begon te eisen. De lichamelijke klachten die zich, maar op bleven stapelen. De stress die we hadden om onze dierbaren en de zorgen voor een herkeuring bij het UWV hakte er flink in. Er waren dagen bij waarop ik me letterlijk afvroeg hoe ik me in hemelsnaam nog staande moest houden. Ik kreeg weer een operatie aan mijn hand, er werden flink wat testen gedaan en ik ging in therapie. Maar waar ik normaal mijn grote sterke teddybeer naast me heb staan die er voor zorgt dat alle ballen hoog blijven. Was mijn sterke teddybeer nu degene die ook wat steun kon gebruiken. Zijn zorgen om mij en onze familie begonnen ook aan hem te knagen.

Maar als ik iets heb geleerd van 2024 is dat we samen supersterk staan. Want hoewel 2024 niet ons jaar was, bleven we wel samen overal voor gaan. We bleven elkaar steunen en probeerde toch uit elke dag het beste te halen.

Zo aan het einde van 2024 begon alles weer een beetje op zijn plek te vallen. De uitslagen van een aantal onderzoeken kwamen binnen en met onze familie leden gaat het langzaam aan beter. Tijd dus om vooruit te gaan blikken naar 2025.

Tijd om vooruit te blikken naar 2025

In 2025 komt de focus te liggen op herstel en de best mogelijke versie van mijzelf worden. Dit is ook de reden waarom ik nog niet precies weet wat ik met mijn blog wil gaan doen. Uit de onderzoeken het afgelopen jaar is het een en ander gekomen.

Laten we beginnen met de officiële diagnoses Hypermobiliteitssyndroom met flinke luxaties, Fibromyalgie en artrose in mijn beide handen en polsen. Jullie raden het al aan deze diagnoses is vrij weinig te doen. Nou ja, als we het hebben over medicatie. Het zijn vooral diagnoses waarbij rust, ritme en regelmaat heel belangrijk zijn. Maar ook herstel en de balans zoeken tussen wat ik wel kan doen en wat ik niet kan doen. In januari krijg ik bij de reuma verpleegster nog een uitgebreide uitleg en gaan we waarschijnlijk ook een lijfstijl programma starten als omgaan met chronische pijn.

Voor de artrose in mijn handen en polsen geld. Probeer in beweging te blijven, neem voldoende rust. Maar ja, je doet bijna alles met je handen dus rust nemen daarmee is niet zo heel makkelijk. Toch moet ik hierin de juiste keuzes leren maken. Zoals na jaren zelf oliebollen bakken ze nu bij de oliebollenkraam halen omdat je handen te pijn doen. Meer te lezen via de e-reader in plaats van een boek vast houden etc.

Om bij deze diagnoses uit te komen is er ook vaak bloed geprikt. Waarbij mijn, lever en ontstekingswaarde allebei elke keer licht verhoogd waren. Door mijn Kaauw slik problemen en de pijn en luxaties bij bewegen ben ik natuurlijk veel aangekomen. Dit was voor mij niks nieuws. Waar ik vroeger 49 kilo woog, weeg ik nu inmiddels over de 100 kilo. Iets waar ik zelf erg mee struggle. Jup ik ga volledig met de billen bloot. Ik heb nu alleen te horen gekregen dat door de leverwaarde en mijn aandoeningen het niet makkelijk zal zijn om met gewoon een simpel dieet af te vallen. Waarschijnlijk zal ik hier medicatie voor gaan krijgen. Maar daarvoor moet ik van de reumatoloog weer naar de huisarts en eerst een lijfstijl programma volgen.

Dan hebben we nog mijn zicht. En daar heb ik deels goed nieuws over ontvangen. Hoewel ik nog steeds het zichtveld aan de zijkanten van mijn ogen kwijt ben, dus nog steeds kijk als een paard met oogkleppen op. Is het zicht in mijn goede oog momenteel wel weer 80% waar het 1 jaar geleden nog 25% was. Dit betekent dus dat ik met een oog weer redelijk kan kijken. Dus er is een nieuwe bril besteld en hopelijk krijg ik ooit het zichtveld ook weer terug. En wordt het niet weer slechter. (De artsen denken nog steeds dat dit door stress komt)

Dan hebben we natuurlijk mijn kaak en slikklachten nog. Afgelopen week op oudjaarsdag ben ik hiervoor bij de kaakchirug geweest. En die zegt dat ik overduidelijk kamp met kaakgewrichtsklachten. En aangezien een bitje mij niet helpt, ben ik nu doorgestuurd naar een gnatholoog in een ander ziekenhuis. Dit is een tandarts gespecialiseerd in kaakgewrichtsklachten. Dus hopelijk kan die mij hier van af gaan helpen.

Tot slot hebben we dan nog mijn geestelijke gezondheid. Alhoewel ik het afgelopen jaar veel verwerkt heb en veel angsten heb overwonnen heb ik ook daar nog een lange weg in te gaan. Maar ik ga starten met EMDR en ben ervan overtuigd dat dit mij kan gaan helpen.

Zoals jullie lezen zal het komende jaar dus vooral bestaan uit heel veel therapie op allerlei vlakken en hard werken aan mezelf. Maar ik ga er dan vanuit dat ik in 2026 kan zeggen dat ik de beste versie van mezelf ben geworden die haalbaar is. Ik zal beter mijn grenzen kunnen aangeven, beter leren omgaan met de pijn en hopelijk heel wat kilo’s kwijt zijn geraakt.

Of ik jullie mee ga nemen in dit proces ik heb nog geen idee. Mijn doel is dit zeker wel te doen. Net zoals ik recepten, interviews en boek recensies met jullie wil blijven delen. Maar ik ga geen plannen meer maken, geen beloftes meer doen, geen recensie-exemplaren meer accepteren. Ik zal bloggen als ik hier de rust, tijd en ruimte voor vindt. En ik hoop dat jij als lezer mij toch blijft volgen. En wie weet kan ik jou dan wel inspireren of motiveren.

Liefs, Melanie.

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***