De last van Nico Kwakman: Een recensie over de dunne lijn tussen waan en werkelijkheid

Hey, lieve lezers van Mel’s Day. Brr, wat is het koud buiten hé gelukkig is het binnen lekker warm. En branden de gezellige lichtjes in mijn kerstboom. Vandaag ben ik wel even de deur uit geweest. Ik wilde wat cadeautjes halen voor een swap, moest nieuwe paracetamol hebben en kocht uiteindelijk nog een leuk setje kleding bij de Takko. Ooh ja, en ik haalde pizza bij domino’s via To good to go. Maar de rest van de dag heb ik lekker warm bij de kachel zitten lezen. Ik las een kerstboek, want het boek wat we vandaag gaan beoordelen De last van Nico Kwakman las ik afgelopen weekend al. Maar dit is zo’n boek wat misschien niet helemaal mijn boek is, maar ook geen slecht boek is. Dus ik moest het verhaal even op me laten inwerken voor ik het boek ging beoordelen.

Recensie De last van Nico Kwakman.

Titel: De last Auteur: Nico Kwakman Uitgeverij: Hartklopper Genre: Roman Cijfer: 6,5

Hier gaat de last over.

Een docent neemt een sabbatical-jaar naar Niemandsland, waar waan en werkelijkheid samenvloeien. Dat gaat zo ver dat hij onbestaanbare figuren ontmoet. Tijd dus voor een bezoek aan De ontwanerij. De hoofdpersoon, een universitair docent filosofie, is erg populair bij zijn studenten. Maar hij is daar bepaald niet gelukkig mee, want met name zijn studentes vallen hem geregeld lastig met mailtjes waarin ze hinten naar een stiekeme relatie of een avontuurtje. Hij krijgt er zo genoeg van, dat hij besluit er een jaartje tussenuit te knijpen voor een sabbatical in ‘Niemandsland’, een prachtig oord, waarin waan en werkelijkheid elkaar verdringen en in elkaar overvloeien. Zo ontmoet hij er zijn vrouw die jaren geleden bij hem weg is gegaan, en is er weer een klik. Tegelijkertijd worstelt hij met de vraag of de vriendschap die hij sluit met een vrouw en haar kind, wel samen kan gaan met de relatie met zijn vrouw. Daarnaast zorgt de studente die hem in Niemandsland heeft geïntroduceerd, voor de nodige problemen. Dat de werkelijkheid in de loop van de tijd steeds meer overvloeit in waan en de waan in werkelijkheid, blijkt wel als hij in het buitengebied van Niemandsland geconfronteerd wordt met enkele onbestaanbare figuren. Wordt het misschien tijd om de plaatselijke ontwaner in te schakelen? Want wat is waan en wat is werkelijkheid? En wil hij dat wel weten?

Dit vind ik van het boek.

Zoals altijd begin ik bij de cover van het boek! De last heeft een geweldige cover, hij is intrigerend en daardoor blijf je langer en langer kijken. Wat dat betreft, past de cover prima bij het boek. Want het verhaal dat Nico Kwakman heeft geschreven zet je ook aan tot nadenken. De titel vind ik ook mooi gevonden.

Dan gaan we naar het verhaal zelf. Je ziet het terug in het cijfer en ik vertelde het al in de intro op een of andere manier wist Nico mij niet helemaal te pakken met de last. Hoewel ik hou van een boek waar je over na moet denken en wat een beetje buitengewoon, opmerkelijk of spiritueel is. Was dit het net niet helemaal voor mij. Ik heb er lang over nagedacht waardoor dit nu kwam. Lag het aan het verhaal zelf de schrijfstijl etc. Ik vind het altijd zoveel makkelijker om mijn mening onder woorden te brengen als ik ergens helemaal weg van ben.

Maar vandaag viel het kwartje voor mij. Waar ik het verhaal interessant vind en integrerend van tijd tot tijd. Merkte ik dat de manier van schrijven mij niet helemaal pakte. Misschien omdat het niet helemaal van deze tijd. De taal was te keurig te netjes heel veel gebruik van het wordt u. En juist dat keurige taal gebruik was wat ik niet helemaal bij het verhaal vond passen.

Waar het verhaal mooi in balans is. Denk aan de onderwereld en de bovenwereld en de deugden en de ondeugden. De waan of was het toch geen waan en dit mij verleide tot het verder lezen van het boek. Ging de keurige taal mij teveel storen. En ik denk dat dit heel persoonlijk is. Dat als je van meer Literaire boeken houdt je dit boek bijvoorbeeld wel echt heel goed kunt vinden. Dus is het een slecht boek nee, het is alleen niet helemaal mijn boek. En dat vind ik jammer, want ik denk dat dit verhaal zoveel meer kan zijn. De thema’s het hoofdpersonage alles leent zich voor meer.

Ik had verwacht dat de last wat meer zou neigen naar een stijl zoals het oudere werk van Annette van Zuilekom de zeeuw.

Maar goed De last is dus het boek voor jou als je houdt van Filosoferen. Als je graag nadenkt over dingen, je laat meeslepen in een verhaal wat je niet altijd gelijk helemaal kan uitdokteren, maar wel hele mooie onderwerpen en thema’s aanpakt.

Ben je nu op zoek naar nog meer boekentips? Lees dan eens Bonuskind van Saskia Noort

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***