Hey, lieve lezer van Mel’s Day, Vorige week zondag kon je De witte panter deel 1 lezen op mijn blog. Vandaag zijn de dames Esther van der Ham en Jolanda Pikkhaart terug met De witte panter deel 2. Dus tijd om het einde van dit verhaal te gaan lezen. Heel veel leesplezier.

De witte panter deel 2

Het lijkt alsof Tim uren van de wereld is geweest als het licht in zijn pub weer aangaat. De regen trommelt tegen de ruiten en de wind loeit om de schoorsteen. De muur waar het schilderij hing is leeg. Tim kan een vloek nog net binnenhouden. Hij is weer veel te goedgelovig geweest om een wildvreemde een kamer te verhuren met een schilderij als onderpand. Nu heeft hij niks meer. Geen huurder, geen schilderij en geen antwoord op het raadsel van de verdwenen zus. Een rilling loopt over zijn rug. Dan merkt hij dat de voordeur klappert in de wind. Hij staat op om hem dicht te doen. Aan het einde van de straat ziet hij beweging. Het lijkt Rachid te zijn, met het schilderij in zijn hand. Hij bedenkt zich geen moment, pakt zijn jas van de stoel en rent naar buiten. Hij sluit de deur en stapt in de schaduw. Het is niet de bedoeling dat Rachid hem ziet.

Zijn gast gaat de hoek om, het schilderij is verborgen onder een doek. Tim blijft even staan voor hij ook de hoek omgaat. De regen slaat in zijn gezicht. Hij houdt de afstand tussen hen net groot genoeg om onzichtbaar te blijven. Een schim steekt het kruispunt over richting het Hyde park. Tim kent de weg daar ook in het donker. Hij gaat er vaak in zijn pauze heen om de ganzen en zwanen in de vijver te voeren. Normaal gaat het hek na zonsondergang dicht en ook nu is het gesloten.

Voor het hek blijft Tim staan. Hoe is Rachid binnen gekomen? Tim kijkt om zich heen. Dan gaat het hek piepend open. Hij aarzelt geen seconde en loopt het grindpad naar de centrale vijver op.

Tim is niet snel bang, maar het park in deze stormachtige nacht geeft hem de rillingen. Overal lijkt wat te bewegen tussen de struiken en hij heeft het gevoel dat duizend ogen hem aanstaren vanuit de boomtoppen. Rachid is verdwenen. Aarzelend loopt hij verder. Heeft het zin om door te zetten? Is het niet verstandiger om toe te geven dat hij zoals altijd veel te goedhartig is geweest? Zijn moeder waarschuwde hem al jaren dat het nog eens zijn ondergang zou worden en nu kreeg ze gelijk. Aan de andere kant lag het niet in zijn aard om iemand hulp te weigeren die het nodig had. Dat kon hij niet over zijn hart verkrijgen.

De wolken breken open en een glimp van de volle maan verlicht het meer. De adem stokt in zijn keel door de schoonheid ervan. Zilveren nevel stijgt op naar de wolken en schimmen dansen in de wind.

Dan klinkt er een grom. Een witte flits schiet tussen twee struiken. Wat was dat? Het geluid was veel te hard voor een kat. In de parken in Londen zitten wel vossen, maar bestaan er ook witte vossen? De schim leek ook veel groter. Zal hij nu teruggaan? Morgen moet hij weer vroeg op. Zijn nieuwsgierigheid wint. Hij sluipt geruisloos richting de vijver. Een raaf krast. Er klinkt gekraak bij een struik. Zou Rachid zich daar verstoppen? Tim sluipt dichterbij. Tegen een boom vlak bij de vijver ziet hij iets staan. Hij knijpt met zijn ogen. Het is het schilderij. Het doek ligt op de grond. Groene ogen lichten op en verdwijnen. Het schilderij is leeg. De wind gaat liggen.

Dan klinkt er zacht een prachtig gezang. Hij kan de woorden niet verstaan. De maan beschijnt de vijver. Er verschijnt een rimpeling in het midden van het water die langzaam groter wordt. Kleine luchtbellen stijgen op. Het gezang is betoverend en zorgt ervoor dat zijn knieën knikken. Hij laat zich in het vochtige gras zakken.

De witte flits stormt uit de struiken en springt in het water. De enorme kracht van het dier verstoort het lieflijke tafereel en brengt Tim weer bij zinnen. Het is de witte panter van het schilderij die met krachtige slagen naar de mistvlaag in het midden van de vijver zwemt.

‘Dank mijn vriend,’ galmt over het meer. Tim herkent de stem van Rachid. Verward kijkt hij om zich heen.

‘Je zal mij niet meer zien. Mijn taak hier is gedaan, en die van jou weldra.’

‘Mijn taak? Ik heb geen taak. Ja, het runnen van mijn pub, that’s it.’

‘Dat denk je maar.’ Tim hoort de lach in Rachids stem, terwijl de panter gestaag doorzwemt naar het midden van de vijver.

‘Mijn taak was het vinden van de meest vriendelijke man van Londen om mij te helpen met het bevrijden van mijn zus. En dat is gelukt, ik vond jou. Nu zijn we hier. Samen met de witte panter.’

‘Die staat op het schilderij, ik herken hem.’

‘Nu niet meer’, fluistert Rachid.

Tim draait zich om. Richting het schilderij. De vrouw en de witte panter zijn verdwenen. Er is alleen nog een duister figuur te zien. Gevangen in een kooi. Hij gooit er snel weer de doek overheen.

‘Hij heeft mijn ouders vermoord en daarna mijn zus betoverd als figuur in een schilderij. Nu mag hij zelf zo bevroren blijven staan. Kan hij mooi over zijn daden nadenken.’ De stem van Rachid verdwijnt nu weer in het geruis van de wind.

Achter Tim klinkt een rinkelend geluid als van een oosterse armband. Snel draait Tim zich om. Even draait alles om hem heen. Hij sluit zijn ogen. Als hij ze weer opent staat ze daar. Ze is net zo prachtig als op het schilderij. Haar donkere krullende haren glanzen, in de ooghoek van haar groene ogen glinstert een traan. Ze lacht naar hem. Hij lacht schaapachtig terug.

Als ze haar arm naar hem uitsteekt klinkt het gerinkel opnieuw. Hij legt zijn hand in de hare. Als ze hand in hand het park uitlopen klinkt er nog een keer een grom. Een witte flits verdwijnt richting de hemel.

Het einde

Wat een prachtig sprookje! Super bedankt Jolanda en Esther dat jullie De witte panter deel 1 en De witte panter deel 2 wilde schrijven voor mijn blog. Ik heb er ontzettend van genoten.

Liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***