Interview met Susanne Koster: Realistische jeugd- en Young Adult romans met maatschappelijke thema’s

Hey, lieve lezer van Mel’s Day. Het is alweer even geleden, maar ik heb weer een superleuk interview voor jullie. Dit keer met auteur Susanne Koster. Susanne Koster is geboren in Scheveningen, ze woont echter al jaren in een dorp aan de rand van Amsterdam. Ze is getrouwd, heeft drie kinderen en vier kleinkinderen. Haar huisdieren, (6 katten, 2 konijnen en 2 ratjes) zijn de loop der jaren allemaal gaan hemelen wat telkens weer voor verdriet zorgde, vandaar dat Susanne nu geen huisdieren meer wil.

Haar werkende carrière is gestart in de grafische wereld, maar al snel na de geboorte van haar kinderen verruilde ze die hectische omgeving voor de Hogeschool van Amsterdam. Daar heeft ze jarenlang als navigator en stagecoördinator gewerkt. Sinds enkele jaren is zij echter fulltime schrijfster en werkt zij freelance als recensent.

Susanne schrijft realistische jeugd- en Young Adult romans, daarnaast heeft ze ook een aantal populaire psychologische thrillers voor YA op haar naam staan. Het bespreekbaar maken van vaak lastige onderwerpen loopt als een rode draad door haar werk.

Susanne geeft niet alleen lezingen, maar ook workshops waarbij de onderwerpen uit haar verhalen (o.a. kindermishandeling, psychische problemen, jaloezie, seksualiteit) centraal kunnen staan en waarbij interactie met de toehoorders voor een extra verdiepingsslag kan zorgen. Je kunt Susanne boeken bij: de Schrijverscentrale

Meer weten? www.susannekoster.nl

Het interview met Susanne Koster.

Hoi Susanne, het is alweer even geleden dat we voor het laatst een interview hadden. In de tussentijd heb je het jeugdboek Dansen en de Young Adult To the Moon gepubliceerd. Wat is het grootste verschil tussen het schrijven van een Young Adult en een Jeugdboek?

Het verschil zit bij mij vaak in de heftigheid van het onderwerp, zoals bijvoorbeeld de psychische problemen in Lege kamers. Wat Venita (hoofdpersonage) meemaakt, hoe ze daarover denkt en hoe ze er mee omgaat zou echt niet op deze manier in een jeugdboek (tot 12+) kunnen.

Jeugdboeken hebben daarnaast vaak een wat gemakkelijker taalgebruik.

Waarom heb je bij To the Moon gekozen voor een Engelstalige titel?

Ik heb voor To the Moon gekozen omdat dat terugkomt in het verhaal.

To the Moon gaat over de 17-jarige Amy, hoe is dit personage tot stand gekomen?

Toen ik nog als navigator (mentor) en stagecoördinator aan de Hogeschool van Amsterdam werkte, had ik een meisje in een van mijn groepen met dezelfde problemen als Amy. Zij heeft dus model gestaan voor mijn hoofdpersonage.

In je boeken geef je altijd wel een maatschappelijk thema of een mooie boodschap mee. Waarom vind je dit zo belangrijk?

Eén op de vijf jongeren heeft door welke ervaringen dan ook, psychische problemen, dat is vreselijk en dat zijn verhalen die meer aandacht verdienen. Omdat ik het belangrijk vind dat jongeren zich begrepen voelen, zelfvertrouwen krijgen of terugwinnen en rechtop in het leven durven staan. De verschillende problemen die ik beschrijf in mijn boeken zijn helaas van alle tijden, ik laat zien hoe mijn personages vechten, ieder op hun eigen manier, en hoe moeizaam soms ook, ze vinden bijna altijd een nieuwe weg om in te slaan. Schijnt vandaag de zon niet, dan misschien morgen.

Kun je voor de mensen die To the Moon nog niet hebben gelezen kort vertellen waar het over gaat.
Het is heel moeilijk iets over de inhoud te vertellen zonder te spoileren, maar To the Moon gaat over de 17-jarige Amy die voor een enorm moeilijke keuze komt te staan als er een nieuwe leraar bij haar op school komt. Ondanks groepsdruk, schuldgevoel en vooroordelen maakt ze uiteindelijk een keuze die bij haar past. Dankzij haar hechte vrienden en familie en haar eigen veerkracht is ze in staat gelukkig te zijn met haar keuze en haar toekomst.

Je hebt inmiddels al heel wat boeken geschreven. Is er een thema waar je nog graag eens over zou willen schrijven?

Oei! Ja, er zijn nog wel wat onderwerpen die ik zou willen behandelen, maar dat houd ik nog even voor mezelf!

Dansen is je tweede jeugdboek. In 2000 heb je de jeugdroman Macho’s en mietjes geschreven (helaas alleen nog in de bieb te verkrijgen). Vond je het spannend om na zolang weer voor een andere doelgroep te gaan schrijven?

Ja, dat vond ik wel een beetje spannend. Niet zozeer omdat het om een jeugdboek gaat, maar omdat ik er door mijn uitgever om gevraagd ben. Daar spreekt veel vertrouwen uit en dat wil je als auteur natuurlijk waard zijn.

Dansen gaat natuurlijk over de danswereld, hoe heb je jezelf verdiept in deze wereld?

Tot mijn veertiende heb ik zelf gedanst, mijn dochters hebben gedanst en een van mijn kleindochters danst ook. Daarnaast heb ik er uiteraard heel veel over gelezen, ben ik bij dansscholen gaan kijken, heb ik gesprekken gevoerd en documentaires en films bekeken.

In het boek komen ook een aantal beroemde dansfilms voorbij, wat is jouw favoriete dansfilm en waarom?

Daar hoef ik niet over na te denken, ‘Dirty Dancing’ met Patrick Swayze.

Hou jezelf ook van dansen?

Jaaaaa!

Ron van Maurik heeft de illustraties bij dansen gemaakt. Vond je het spannend om hem de illustraties bij jouw boek te laten bedenken? Of heb je hier zelf heel veel inspraak over gehad?

Niet zozeer spannend, maar ik was wel heel nieuwsgierig. Ron van Maurik is uitgekozen door Clavis, dat doen ze natuurlijk niet zomaar, dan moet je echt wel goed zijn. De eerste illustratie (klassiek ballet) die ik onder ogen kreeg, vond ik meteen geweldig.

Je boeken worden uitgegeven door Clavis. Hoe ben je bij deze uitgeverij terechtgekomen?

Nadat mijn eerste uitgever Sjaloom door ziekte en een brand failliet is gegaan, was ik op zoek naar een nieuw uitgevershuis. Na een korte omweg, kwam ik bij Clavis terecht met Lege kamers. Ik was op zoek naar een grote uitgever, omdat ik vond én vind dat Lege kamers een groot publiek verdiend.

Hoe komen de covers van je boek tot stand?

Clavis heeft een fantastisch ontwerpteam die de auteurs meestal vragen of ze zelf een idee hebben voor de cover en daar gaan ze dan mee aan de slag. Zodra de eerste versie klaar is, wordt hij naar de auteur gestuurd en die mag dan feedback geven. Tot nog toe ben ik altijd heel erg blij met de covers.

Wat vind je het moeilijkste aan het proces van verhaal in je hoofd naar boek in de winkel?

Het moeilijkst vind ik dat als mijn verhaal eindelijk een boek geworden is, dat het niet standaard in elke boekhandel ligt. Er komen elke dag boeken uit en logischerwijs kan nu eenmaal niet elk boek in elke boekhandel liggen. Daarbij komt ook dat boekhandelaren vaak contracten met uitgevers hebben en als dat toevallig niet Clavis is, dan kiezen ze uiteraard eerst de boeken van de contractant.

Hoe zorg je als auteur dat je boek genoeg onder de aandacht komt?

Door veel items over je boek op social media en je website te plaatsen en natuurlijk door leuke interviews zoals deze 😇.

Waaraan kan een lezer een echte Susanne Koster herkennen?

Het bespreekbaar maken van vaak lastige onderwerpen loopt als een rode draad door het werk van Susanne Koster. Haar boeken hebben allemaal een jong en kwetsbaar hoofdpersonage dat te maken krijgt met iets traumatisch, maar zich daardoor uiteindelijk niet uit het veld laat slaan. In elk boek is er naast (voor helaas veel jongeren) herkenning, ook vechtlust, hoop en de overtuiging dat het morgen beter zal gaan. Dat hoe erg het verleden ook was, alleen jij zelf de keuze mag maken of je het loslaat of niet.

Tot slot heb ik nog een aantal dit of dat vragen voor je.

Koffie of thee

Net uit bed thee, daarna koffie!

Paperback of e-book

Paperback

Lopen of fietsen

Lopen

Ochtend of avond

Ochtend

Schrijven of lezen

Ehhh….

Druk of rustig

Rustig

Eten of drinken

Ehhh….

Super bedankt Susanne Koster voor dit fijne interview. Ik heb zelf bijna alle boeken van Susanne gelezen en ben een groot fan! Twijfel je nog of je een boek van Susanne wil gaan lezen? Kijk dan de boektrailer hieronder van Lege Kamers en laat je overtuigen.

P.S als ik jou was zou ik mijn instagram Mel’s Day zeker gaan volgen. Want binnenkort komt er een leuke winactie voor een mooi boek van Susanne Koster online.

Heel veel liefs, Melanie

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***