Recensie Mama huilt harder: Het persoonlijke verhaal van Leslie keijzer

Hey, lieve lezer van Mel’s Day, vandaag zet ik een bijzonder boek in de spotlight. Nou ja, voor mij is het dat ik lees namelijk sowieso niet zo heel veel non-fictie boeken. Maar voor Mama huilt harder van Leslie Keijzer maakte ik graan een uitzondering. Ik was namelijk heel benieuwd naar haar verhaal. Omdat ik me nog steeds afvraag of ik tijdens mijn zwangerschap niet ook kampte met een depressie. En dit boek is ook nog eens voor de leesclub van Ilona en die is altijd superleuk! Zo hebben we gisteren heerlijk via zoom over het boek kunnen kletsen en Leslie onze vragen stellen.

Recensie Mama huilt harder.

Titel: Mama huilt harder, Auteur: Leslie Keijzer, Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff Genre: Non Fictie Cijfer: Niet in cijfers uit te drukken.

Hier gaat Mama huilt harder over.

Leslie Keijzer vertelt in Mama huilt harder haar eerlijke verhaal over het beginnende moederschap. Want wat als je harder huilt dan je baby, maar geen idee hebt waarom? Na de geboorte van haar zoontjes (4 en 2) krijgt Leslie Keijzer beide keren last van steeds intensere neerslachtige en angstige gevoelens. Regelmatig zit ze huilend tegenover de huisarts. Bang, radeloos, gebroken. Op het dieptepunt durft ze zelfs haar huis niet meer uit en ontwikkelt ze een extreme angst om dood te gaan.

Door de dokter wordt ze naar huis gestuurd met het advies om goed uit te rusten. Pas veel later ontdekt ze dat het om een postnatale (post partum) depressie gaat en vallen er puzzelstukjes op hun plek. Leslie is niet de enige bij wie een postnatale depressie niet wordt herkend. 1 op de 10 moeders krijgt last van een postnatale depressie.

Dit vind ik van het boek.

Ik begin zoals altijd bij de cover en die vind ik prachtig. Zeker als je het boek gelezen hebt vind ik het heel krachtig dat er zo’n sterk portret op de voorkant van het boek staat. De sticker bekent van die had er van mij af gemogen. Ik vind namelijk dat de achterflap sterk genoeg is om mensen de wil te geven om het boek te gaan lezen. Persoonlijk wilde ik dit boek niet lezen, omdat Leslie bekend is, maar omdat ik benieuwd was naar haar verhaal. De titel vind ik echt geniaal.

Toen ik begon in het boek moest ik even wennen aan de schrijfstijl. Dit komt vooral omdat ik dus eigenlijk nooit non- fictie lees. Het verhaal is geschreven in een dagboekachtige stijl. Tenminste, zo voelde het voor mij aan elke gebeurtenis werd verteld zoals ik in mijn dagboek zou schrijven. Leslie is super open in het boek en de vleugjes van haar droge humor voel je door het heftige verhaal heen. Het verhaal was voor mij een feest van herkenning.

Dat klinkt wat raar omdat het een heftig onderwerp is, maar doordat iemand als Leslie het moet, heeft om haar verhaal te vertellen voelen denk ik heel veel moeders maar ook mensen met angst of depressie klachten zich niet meer zo alleen. Zo zit er een stukje in het boek waarin ze vertelt over medicatie. Ik dacht altijd dat ik de enige was die dacht dat ze altijd alles van de bijwerkingen krijgt. Maar nu weer ik dat dit niet zo is. Ik wil niet te veel over het boek verklappen, dus heel veel meer herkenbare scenes ga ik niet met je delen. Daarvoor moet je het boek zelf gaan lezen.

Ik kan niks anders dan Leslie bedanken voor haar verhaal. Zo’n persoonlijk verhaal moet geen labeltje krijgen met een cijfer of een aantal sterren. Want hoe kun je beoordelen wat je van iemands verhaal vindt. Ze wist mij te raken en ik denk dat als jij struggeld met het moederschap, met een depressie of angst je zeker veel uit dit boek kan halen en het de moeite waard is om te lezen.

Zoals ik in mijn intro al schreef kreeg ik dankzij de leesclub de kans om met een aantal vrouwen Leslie vragen te stellen. Maar wat ik zo bijzonder vond aan deze leesclub was het feit dat we allemaal ons eigen verhaal konden delen. We waren samen met mensen die wel en niet wat hadden meegemaakt, maar er was zoveel herkenning en vertrouwen. Leslie was superlief voor iedereen en nam echt de tijd om op iedereen te reageren en de vragen te beantwoorden. Wat mij opviel was hoe gewoon ze was en hoe graag ze haar verhaal wilde delen met de wereld. Leslie nogmaals super bedankt hiervoor je bent echt een topper!

Heel veel liefs, Melanie

Wil je meer lezen over mijn eigen struggels lees dan eens de blog Verbeteren van angstklachten met therapie.

*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie, dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen, maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***

#gekregen