HMS handen vol splints

Hey lieve lezers van Mel’s Day, zoals vele van jullie inmiddels wel weten heb ik HMS oftewel het hypermobiliteitsyndroom. Een helaas ben ik een van de gelukkige die hier heel veel last van heeft. En dan met name in mijn handen en vingers. Alhoewel mijn knie, schouders en ellenbogen ook lekker mee doen hoor. Maar goed afgelopen week had ik weer een afspraak in het ziekenhuis want ik had weer een aantal problemen aan mijn hand. En dat betekent dat ik sinds vandaag mijn handen vol splints heb om te kijken hoe dit gaat werken. Maar goed laat ik maar even bij het begin beginnen voor de mensen die mij nog niet kennen.

Hypermobiliteitssyndroom wat is het.

ls je hypermobiel bent, zijn je gewrichtsbanden en pezen te soepel. Je gewrichten krijgen daardoor niet genoeg steun en worden te beweeglijk. Meestal merk je dat je hypermobiel bent aan je vingers en knieën en aan je wervelkolom. Deze kun je waarschijnlijk verder strekken dan andere mensen. Ook andere gewrichten zijn vaak erg soepel. Je hoeft hier geen klachten van te hebben. Maar er zijn dus ook mensen zoals ik die hier heel veel klachten door hebben. Als je door de hypermobilteit gewrichts of spierklachten krijgt dan heb je dus het Hypermobiliteitssyndroom.

Hms komt meer voor bij vrouwen dan bij mannen en ook meer bij mensen met een Aziatische afkomst. klachten die ik vooral heb zijn overbelasting van mijn gewrichten wat zorgt voor peesontstekkingen en gewrichten die uit de kom schieten.

HMS in mijn handen.

Zoals ik in de intro al aangaf is de HMS bij mij het ergste in mijn handen. Zo’n 5 jaar geleden inmiddels alweer had ik elke keer een opgezette pols en duim. Mijn eigen huisarts zei steeds dat is de HMS daar kunnen we niks aan doen. Tot ik op een dag van de sportschool kwam en alles ook weer heel pijnlijk en dik was. Mijn eigen huisarts was er niet en ik kwam terecht bij een invaller. Deze invaller stuurde me gelijk door naar het ziekenhuis. En zo kwam ik uiteindelijk bij Dokter Terng terecht.

Dokter Terng is de handchiruge die mij nu dus al 5 jaar bijstaat in de zoektocht naar pijnverlichting. We begonnen met een injectie in mijn pols en duim basis. Dit hielp helaas niet genoeg. Toen volgde een paar weken gips en daarna een spalk. Maar zodra we dit gingen afbouwen ging het weer helemaal mis. En zo kreeg ik me eerste ingreep. Op dat moment 2 kleine ingrepen in me duim waarbij ze de bandjes in mijn duim straker maakte. Dit hielp even maar toen begon mijn middelvinger hetzelfde te doen dus ook deze werd vast gezet.

Dit keer helaas zonder succes mij lichaam is zo mobiel dat het gewoon weer terug kwam. Later volgde nog een aantal operaties die steeds varieerde van klein en simpel naar uiteindelijk een complexe operatie. De afgelopen 5 jaar zat ik meer in het gips of een spalk dan daarbuiten. Inmiddels zijn beide duimen flink ingezakt. Dus het is kiezen of delen silversplints of toch nog een operatie. En met de silversplints is het de vraag of dit voldoende steun gaat bieden om de pijn te onderdrukken.

Voor mijn vingers geld een ander verhaal deze overstrekken mega erg juist naar de buitenkant. zelf heb ik dit niet in de gaten. Maar als je mijn hand bijvoorbeeld naast die van Martijn legt dan zie je het heel goed. Die vingers wijzen dus altijd omhoog waardoor ik geregeld achter een trui, klink etc blijf hangen. Dan buigt de vinger nog verder naar achteren zodat die bijna dubbel ligt. Dit zorgt voor vingers met peesontstekingen en vingers die regelmatig op slot schieten. Met een beetje duwen en trekken krijg ik ze dan wel weer naar beneden toe.

Met normale stand in rust bedoel ik voor mij met mijn hms. Eigenlijk hoort het mer zoals de onderste foto links met spalken te zijn bij een normaal mens maar dan gewoon recht.

Handen vol splints tegen de pijn.

Vandaag ben ik dus weer naar de handtherapeut geweest zij heeft een aantal nieuwe splints voor mijn vingers gemaakt. Ik moet nu 2 maanden testen of deze splints werken. Als dat zo is moet ik weer naar de splintmaker die maakt dan speciaal opmaat gemaakte splints voor mijn handen. De splints in silver zien er super mooi uit dus dat is het probleem niet. Wel vind ik het verschrikkelijk om zoveel om mijn vingers en handen te hebben. Ik heb autisme en helaas extra gevoelig voor dingen op mijn lijf.

Ik ben dus reuze benieuwd hoe deze tijdelijke splints gaan bevallen en wat ze tegen de pijn kunnen doen. Bij mijn vingers is de hoop groot dat het gaat werken. Voor mijn duimen is dat een ander verhaal en is de kans groot dat we uiteindelijk toch weer kiezen voor een operatie. Maar voor nu moeten mijn handen rusten van alle operaties. Dus een nieuwe operatie mag sowieso het eerste half jaar niet.

Dus de komende maanden sta ik weer onder controle van Dokter Terng. Het voelt als weer een stap achteruit maar het is niet anders. Ik heb allang geleden geleerd om gewoon te glimlachen en vooruit te kijken naar de dingen die ik nog wel kan. Want heel eerlijk ik heb dan wel elke dag pijn er zijn veel ergere ziektes op de wereld waar mensen aan overlijden.

Liefs, Melanie