Persoonlijk: Een zware periode
Hey lieve allemaal, belofte maakt schuld tijd om jullie op Mel’s Day wat meer te gaan vertellen over de zware periode waar ik in zit. Hoewel ik inmiddels wel weer wat meer kracht heb om positief te blijven waren de afgelopen maanden niet makkelijk voor mij. En niet makkelijk is misschien nog wel het understatement van het jaar het was gewoon rond uit een zeer vervelende periode. Het einde is nog niet in zicht maar we werken eraan en hopen dat er nu langzaam aan weer een periode komt met iets meer zonneschijn.

Een zware periode van paniekaanvallen tot operaties en van alles daar tussen in.
Tja de afgelopen maanden waren maanden vol ziekenhuis en dokters bezoekjes. Degene die mij al volgde op mijn oude blog weten dat ik al ongeveer 2 jaar kamp met enorme keel en slikklachten. Daarnaast schieten mijn kaken regelmatig uit hun wieltjes waardoor kauwen sowieso al niet zo’n pretje is. Voor het eerste liep ik bij de Kno arts maar die zegt doodleuk ik kan niks vinden dus zoek het maar uit. Hier ga ik nog niet mee akkoord omdat het een klacht is die mijn hele leven beheerst. Dus ben ik met de huisarts bezig met het aanvragen van een second opinion. Voor mijn kaken heb ik kaak fysio en dat helpt zeker wel. En sinds deze week heb ik een bitje voor in de nachten zodat ik als het goed is dan minder ga klemmen en mijn tanden niet verder beschadigt raken.
Toen kwam er iets nieuws bij BMS of ook wel het burning mounth syndroom genaamd. Dit is een constante brandende pijn in je tong die soms wat heviger is en soms wat minder hevig. Ook je lippen kunnen daardoor verdoofd aanvoelen. Ik kan je vertellen deze klacht is onschuldig en vrij onbekend maar een van de pijnlijkste klachten die ik heb.
Door de enorme kaak en slikklachten zijn mijn paniekaanvallen waar ik al heel mijn leven last van heb opgevlamd. Ik ben zelfs een aantal keer bij de huisartsen post belandt met wat uiteindelijk bleek toch een paniekaanval was. Mijn straatvrees werd ook weer groter en ik zat dus vooral binnen. Hiervoor had ik al een hele poos geleden aan de bel getrokken bij de huisarts. Toen heb ik een jaar op een wachtlijst gestaan om vervolgens te horen mevrouw we kunnen u niet helpen.
Nu ben ik gelukkig op een andere plek terecht gekomen en krijg ik hulp met mijn paniekaanvallen. Deze therapie is niet makkelijk en behoorlijk zwaar. Maar ik ben er positief over dat het me in elk geval een stuk verder gaat helpen.
Daarnaast heb ik vanuit de WMO begeleiding gekregen. Hierdoor komt er nu een keer in de week iemand langs die mij helpt met meer structuur aanbrengen in mijn leven o,a.
Zware periode na de operatie aan mijn hand.
Naast al deze dingen is mijn HMS nog steeds ontzettend vervelend. Ik heb onlangs weer een operatie gehad aan mijn vingers en duim. De operatie aan mijn vingers is geslaagd. Maar de operatie aan mijn duim heeft helaas niet genoeg geholpen. Het komende half jaar moet ik dan ook een brace dragen voor stabiliteit. Daarna gaan we kijken of we nog een keer gaan opereren of niet.
Mijn gezichtsveld verloren.
Daarnaast kamp ik nog steeds met het probleem van mijn verdwenen gezichtsveld. Je moet het eigenlijk een beetje zien als een paard met oogkleppen op. Alles dat recht voor me is kan ik zien maar alles wat rechts of links naast me gebeurd dat zie ik niet. Dit is vooral erg eng in het verkeer. Met mijn rechteroog zie ik daarnaast maar 5% mijn linkeroog is ook achteruit gegaan. Dus alles wat ik typ of lees moet ik op ongeveer 125 % zetten want anders kan ik er niks van maken.
De afgelopen maanden stonden dan ook in het teken van doktersbezoeken, ziekenhuisbezoeken, fysio en mentale therapie.
Maar ik hoop dat alle klachten ooit minder worden en het leven weer wat normaler wordt. Maar ja dat moeten we even afwachten nog.
Liefs, Melanie
*** Let op bloggen is een hobby voor mij, ik heb dan ook niemand die mijn teksten na kijkt op spelling want dat zou mij een paar 100 euro in de maand kosten. Ik heb dyslexie dus de kans is groot dat er hier en daar een spelfoutje in de tekst staat. Ik doe er alles aan om deze te voorkomen maar helaas is dat niet altijd mogelijk. ***
Wat naar allemaal en van de ene arts naar de andere, terwijl je het probleem niet wordt opgelost. Ik hoop dat je dit jaar wat minder last krijgt, zodat je lekker kan bloggen.
Een hele dikke knuffel voor jou! Ik heb er geen woorden voor maar wens je wel een heel spoedig herstel toe.
Jeetje wat naar allemaal! Heel veel sterkte, hopelijk gaat het snel wat beter met je!
Jeetje Melanie wat ontzettend veel en heftig allemaal. Het lijkt wel – zoals ik het lees – alsof het een het ander opvolgt. Toch hoop ik dat je met de juiste hulp, een second opinion en een positieve kijk uiteindelijk beetje bij beetje herstelt van de voor jou meest vervelende klachten. Heel veel sterkte en dikke knuffel.